Zhvillimi i qëndrueshëm është parim organizativ për përmbushjen e qëllimeve të zhvillimit njerëzor duke ruajtur njëkohësisht aftësinë e sistemeve natyrore për të siguruar burimet natyrore dhe shërbimet e ekosistemit nga të cilat varet ekonomia dhe shoqëria. Rezultati i dëshiruar është një gjendje e shoqërisë ku kushtet dhe burimet e jetesës përdoren për të vazhduar përmbushjen e nevojave njerëzore pa dëmtuar integritetin dhe stabilitetin e sistemit natyror. Zhvillimi i qëndrueshëm mund të përkufizohet si zhvillim që plotëson nevojat e së tashmes pa cenuar mundësitë e brezave të ardhshëm për të përmbushur nevojat e tyre.

Përmbledhje

Ndërsa koncepti modern i zhvillimit të qëndrueshëm ende rrjedh kryesisht nga Raporti Brundtland 1987, ai gjithashtu është i rrënjosur në idetë e mëparshme për menaxhimin e qëndrueshëm të pyjeve dhe shqetësimet mjedisore të shekullit XX. Paraqitja dhe zhvillimi i këtij konceptit të zhvillimit të qëndrueshëm e ka zhvendosur fokusin e tij më shumë drejt zhvillimit ekonomik, zhvillimit shoqëror dhe mbrojtjes së mjedisit për brezat e ardhshëm. Në lidhje me këtë është sugjeruar që “termi” qëndrueshmëri “duhet të shihet si qëllimi i synuar i njerëzimit për ekuilibrin njerëzim-ekosistem, ndërsa” zhvillimi i qëndrueshëm “i referohet qasjes holistike dhe proceseve kohore që na çojnë në pikën përfundimtare të qëndrueshmërisë”.  Ekonomitë moderne po përpiqen të pajtojnë zhvillimin ambicioz ekonomik dhe detyrimet e ruajtjes së burimeve natyrore dhe ekosistemeve, pasi që të dy zakonisht shihen si të natyrës konfliktuale. Në vend të angazhimeve për ndryshimin e klimës dhe masave të tjera të qëndrueshmërisë duke e konsideruar si një ilaç për zhvillimin ekonomik, kthimi dhe përdorimi i tyre në mundësi tregu do të bënte më mirë. Zhvillimi ekonomik i sjellë nga parime dhe praktika të tilla të organizuara në një ekonomi quhet Zhvillim i Qëndrueshëm i Menaxhuar (Managed Sustainable Development).

Koncepti i zhvillimit të qëndrueshëm ka qenë, dhe ende është, subjekt i kritikave, përfshirë këtu edhe çështjen se çfarë duhet të mbështetet në zhvillimin e qëndrueshëm. Lidhur me këtë është argumentuar se nuk ekziston diçka e tillë si përdorimi i qëndrueshëm i një burimi jo të rinovueshëm, pasi që çdo normë pozitive e shfrytëzimit përfundimisht do të çojë në shterimin e stokut të fundëm të tokës ose burimit; prandaj kjo perspektivë e bën Revolucionin Industrial si të paqëndrueshëm në tërësi.  Është argumentuar gjithashtu që kuptimi i konceptit në fjalë është shtrirë në mënyrë oportuniste nga ‘menaxhimi i ruajtjes’ në ‘zhvillim ekonomik’ dhe se Raporti Brundtland nuk promovonte asgjë tjetër përveç një biznesi si strategji e zakonshme për zhvillimin e botës, me një koncept të paqartë dhe jo thelbësor si një slogan i marrëdhënieve me publikun.