Natyralizmi liberal është një formë heterodokse e natyralizmit metafizik që qëndron në hapësirën konceptuale midis natyralizmit shkencor (ose reduktues) të natyralizmit dhe supernatyralizmit (mbinaturalizmit). Kjo lejon që njeriu të respektojë shpjegimet dhe rezultatet e shkencave të suksesshme pa supozuar se shkencat janë burimi ynë i vetëm për të kuptuar njerëzimin dhe marrëdhëniet tona me botën dhe njëri-tjetrin.

Termi në fjaë për herë të parë u prezantua në vitin 2004 nga Mario De Caro & David Macarthur  dhe, në mënyrë të pavarur, nga Gregg Rosenberg . Kjo formë e natyralizmit i është atribuar Immanuel Kantit.

Për një natyralist liberal, shumë gjëra në botën tonë të përditshme që nuk janë të shpjegueshme (ose jo plotësisht të shpjegueshme) nga shkenca, gjithsesi, janë të supozuara nga shkenca – p.sh. tabela, personat, vepra artistike, institucionet, normat racionale dhe vlerat. Shpjegimi i gjërave të tilla mund të kërkojë burime joshkencore dhe jombinatyrore, sipas kësaj forme të natyralizmit. Pra, në vend që ta përshtatin ontologjinë e tyre në pozitat e shkencave të suksesshme, siç bëjnë natyralistët shkencorë, natyralistët liberalë njohin realitetin e papërdorshëm prima facie të objekteve të përditshme, që janë pjesë e asaj që Wilfrid Sellars e quajti “imazhi i dukshëm”.