Enciklopedizmi është një perspektivë që synon të përfshijë një gamë të gjerë njohurish në një vepër të vetme.  Termi mbulon enciklopeditë dhe zhanret në të cilat gjithëpërfshirja është një tipar themelor. Fjala enciklopedi është një latinizim i fjalës greke enkýklios paideía, që do të thotë gjithëarsimim.  Enciklopedia është një nga ndikimet e pakta përgjithësuese në një botë të stërspecializuar. Sipas Lewis Shore, redaktor i Encyclopedia Collier’s “ajo shërben për të kujtuar se dituria ka unitet”, kurse sipas shkrimtarit britanik HG Wells, ajo nuk duhet të jetë “një mishërim, por përqëndrim, sqarim dhe sintezë”. 

Përveç gjithëpërfshirjes, shkrimi enciklopedik dallon nga mungesa e një auditori të veçantë dhe/ose zbatimit praktik. Autori shpjegon faktet në mënyrë koncize për të mirën e lexuesit i cili pastaj do të përdorë informacionin në atë mënyrë që shkruesi/shkrimtari nuk përpiqet të parashikojë. Shembuj të hershëm të shkrimit enciklopedik përfshijnë diskutimet e bujqësisë dhe artizanatit të shkrimtarëve romakë si Plini Plaku dhe Varro; – diskutimet me sa duket nuk kishin për qëllim këshillë praktike për fermerët apo zejtarët. 

Pjesa dërrmuese e mësimeve klasike u humbën gjatë Mesjetës së Errët. Kjo përforcoi statusin e veprave enciklopedike që mbijetuan, duke përfshirë ato të Aristotelit dhe Plinit. Me zhvillimin e shtypshkronjes në shekullin XV, spektri i njohurive në dispozicion të lexuesve u zgjerua shumë. Shkrimi enciklopedik u bë si një domosdoshmëri praktike dhe një zhanër i dalluar. Enciklopedistët e Rilindjes ishin shumë të vetëdijshëm se sa shumë mësime klasike ishin humbur. Ata shpresonin të rimerrnin dhe të regjistronin njohuritë prandaj ishin të preokupuar për të parandaluar humbjen e mëtejshme. 

Në formën e tyre moderne, enciklopeditë përbëhen nga artikuj alfabetik të shkruar nga ekipet e specialistëve. Ky format u zhvillua në shekullin XVIII duke zgjeruar fjalorin teknik për të përfshirë tema joteknike. Encyclopédie (1751-1772), redaktuar nga Diderot dhe D’Alembert , ishte një model për shumë vepra të mëvonshme. Ashtu si Enciklopedistët e Rilindjes, Diderot shqetësohej për shkatërrimin e mundshëm të qytetërimit dhe njohuritë e zgjedhura të cilat shpresonte se do të mbijetonin. 

Historia Natyrore, shkruar nga Plini Plaku në shekullin e parë, ishte libri i parë që quhej enciklopedi. Ajo u vlerësua shumë në Mesjetë. Ky dorëshkrim i ilustruar është punuar në shekullin XIII.

Në vitin 1517, bavarezi Johannes Aventinus shkroi librin e parë në të cilin fjala “enciklopedi” përdorej në titull.

Encyclopédie (1751-1777), redaktuar nga Diderot dhe D’Alembert, u admiruar shumë dhe mbeti si një model për shumë vepra të mëvonshme.