Degët e shkencës të njohura edhe si shkenca, “fusha shkencore”, ose “disiplina shkencore”, zakonisht ndahen në tre grupe kryesore:

1. Shkencat formale:studimi i sistemeve formale, të tilla si ato në degët e logjikës dhe matematikës, të cilat e përdorin një a priori, në krahasim me metodologjinë empirike. Shkencat formale përfshijnë matematikën, shkencat makinerike (p.sh. shkencat kompjuterike), etj.
2. Shkencat natyrore : studimi i dukurive natyrore (përfshirë faktorët kozmologjikë, gjeologjikë, fizikë, kimikë dhe biologjikë të universit). Shkenca natyrore mund të ndahet në dy degë kryesore: shkenca fizike dhe shkenca e jetës (ose shkenca biologjike ).
3. Shkencat shoqërore : studimi i sjelljes njerëzore në aspektet e saj sociale dhe kulturore.

Hyrje

Shkencat natyrore dhe shoqërore janë shkenca empirike, që do të thotë se njohuritë duhet të bazohen në fenomene të vëzhgueshme dhe duhet të jenë të mbështetura në fakte të cilat mund të verifikohen nga studiues të tjerë që punojnë në të njëjtat kushte. Kjo verifikueshmëri mund të ndryshojë edhe brenda një disipline shkencore.

Shkenca natyrore, shoqërore dhe formale përbëjnë shkencat themelore, të cilat formojnë bazën e shkencave ndërdisiplinore dhe të aplikuara të tilla si inxhinieria dhe mjekësia. Disiplinat e specializuara shkencore që ekzistojnë në kategori të shumta mund të përfshijnë pjesë të disiplinave të tjera shkencore por të cilat shpesh posedojnë terminologjitë dhe ekspertizat e tyre. 

Klasifikimi

Shkencat formale

Shkencat formale janë degët e shkencës që kanë të bëjnë me sistemet formale, të tilla si logjika, matematika, shkenca teorike kompjuterike, teoria e informacionit, teoria e sistemeve, teoria e vendimeve, statistikat dhe gjuhësia teorike.

Ndryshe nga degët e tjera, shkencat formale nuk kanë të bëjnë me vlefshmërinë e teorive të bazuara në vëzhgimet në botën reale (njohuritë empirike), por më tepër me vetitë e sistemeve formale të bazuara në përkufizime dhe rregulla. Prandaj ka mosmarrëveshje nëse shkencat formale në të vërtetë përbëjnë një shkencë. Metodat e shkencave zyrtare janë, megjithatë, thelbësore për ndërtimin dhe testimin e modeleve shkencorë që kanë të bëjnë me realitetin e vëzhgueshëm, dhe përparimet e mëdha në shkencat zyrtare shpesh kanë mundësuar përparime të mëdha në shkencat empirike.

Shkencat natyrore

Shkencat natyrore janë një grup degësh ose disiplinash shkencore që merren me përshkrimin, parashikimin dhe kuptimin e fenomeneve natyrore, bazuar në prova empirike nga vëzhgimi dhe eksperimentimi. Mekanizmat si rishikimi kolegial dhe përsëritja e gjetjeve përdoren për të siguruar vlefshmërinë e përparimeve shkencore.

Shkencat natyrore mund të ndahet në dy degë kryesore: shkenca e jetës dhe shkenca fizike. Shkenca e jetës është e njohur ndryshe si biologji, dhe shkenca fizike ndahet në këto degë: fizikë, kimi, astronomi dhe shkencë e Tokës. Këto degë të shkencës natyrore mund të ndahen më tej në degë më të specializuara (të njohura edhe si fusha). Duke qenë shkenca empirike, shkencat natyrore përdorin mjete nga shkencat formale, të tilla si matematika dhe logjika, duke shndërruar informacionin rreth natyrës në matje të cilat mund të shpjegohen si thënie të qarta të “ligjeve të natyrës”. 

Shkencat shoqërore

Shkencat shoqërore janë një grup degësh ose disiplinash shkencore të cilat merren me studimin e shoqërive dhe marrëdhënieve midis individëve brenda atyre shoqërive. Termi u përdor më parë për t’iu referuar fushës së sociologjisë, “shkencës origjinale të shoqërisë”, themeluar në shekullin XIX. Përveç sociologjisë, ajo tani përfshin një gamë të gjerë të disiplinave akademike, duke përfshirë antropologjinë, arkeologjinë, ekonominë, gjeografinë njerëzore, gjuhësinë, shkencën e menaxhimit, studimet e medias, shkencat politike, psikologjinë dhe historinë shoqërore.

Shkencëtarët socialë pozitivistë përdorin metoda që i ngjajnë atyre të shkencave natyrore si mjete për të kuptuar shoqërinë, dhe kështu e përcaktojnë shkencën në kuptimin e saj më të rreptë modern. Përkundrazi, shkencëtarët socialë interpretues mund të përdorin kritikën sociale ose interpretim simbolik sesa të ndërtojnë teori të falsifikueshme empirike, dhe kështu të trajtojnë shkencën në kuptimin e saj më të gjerë. Në praktikën moderne akademike, studiuesit shpesh janë eklektikë, duke përdorur metodologji të shumëfishta (për shembull, duke kombinuar kërkimin sasior dhe cilësor). Termi “kërkim shoqëror” gjithashtu ka fituar një shkallë të autonomisë pasi praktikuesit nga disiplina të ndryshme marrin pjesë në qëllimet dhe metodat e tij.

Shkencat e aplikuara

Shkenca e aplikuar është një shprehje e cila nënkupton përdorimin e njohurive ekzistuese shkencore për qëllime praktike, si teknologjia ose shpikjet. Brenda shkencës natyrore, disiplinat që janë shkencë themelore zhvillojnë informacionin bazë për të shpjeguar dhe ndoshta parashikuar fenomenet në botën natyrore. Shkencat e zbatuara është përdorimi i proceseve shkencore dhe njohurive si mjete për të arritur një rezultat të veçantë praktik ose të dobishëm. Kjo përfshin një gamë të gjerë të fushave të lidhura me shkencat e aplikuara, përfshirë inxhinierinë dhe mjekësinë .

Shkencat e aplikuar gjithashtu mund të zbatojë edhe elemente nga shkencat formale, të tilla si statistikat dhe teoria e probabilitetit, si në epidemiologji. Epidemiologjia gjenetike është një shkencë e aplikuar që zbaton si metodat biologjike ashtu edhe metodat statistikore.

Marrëdhëniet midis degëve

Marrëdhëniet midis degëve të shkencës përmblidhen në tabelën vijuese.