Fakti është një dëshmi, ngjarje a veprim që ka ndodhur në të vërtetë, që është në përputhje me realitetin objektiv dhe me prova mund të dëshmohet se është e vërtetë. Për shembull, “kjo fjali përmban fjalë” është një fakt gjuhësor, dhe “dielli është yll” është një fakt kozmologjik. Më tej, “Shpallja e Pavarësisë së Shqipërisë është bërë më 28 Nëntor të vitit 1912″ dhe “Shpallja e Pavarësisë së Kosovës është bërë më 17 Shkurt të vitit 2008″ janë dy fakte të tipit historik. Që të dyja këto deklarata kanë cilësinë epistemologjike të të qenurit “ontologjikisht më superiore” ndaj mendimit ose interpretimit – pasi që ato ose janë kategorikisht të nevojshme ose mbështeten nga një dokumentacion historik i përshtatshëm.

Në të kundërtën, ndërsa mund të jetë e qëndrueshme dhe e vërtetë se “shumica e maceve janë të lezetshme”, nuk është një fakt (megjithëse në raste të mendimit ekziston një argument për pranimin e mendimit popullor si një deklaratë e mençurisë së zakonshme, veçanërisht nëse konstatohet nga një sondazh shkencor). Në përgjithësi, faktet kapërcejnë besimin dhe shërbejnë si përshkrime konkrete të një gjendjeje në të cilën besimet mund të caktohen më vonë.

Testi i zakonshëm për një deklaratë fakti është verifikueshmëria – kjo është nëse mund të tregohet se korrespondon me përvojën. Punimet standarde të referencës shpesh përdoren për të kontrolluar faktet. Faktet shkencore verifikohen nga vëzhgimi i përsëritshëm ose matja me anë të eksperimenteve ose mjeteve të tjera.

Etimologjia dhe përdorimi

Fjala “fakt” rrjedh nga latinishtja faktum, dhe ajo së pari është përdorur në anglisht me të njëjtin kuptim: një gjë e bërë ose e kryer një kuptim tani i vjetëruar. Përdorimi i zakonshëm i “diçkaje që ka ndodhur vërtet ose është rast” daton nga mesi i shekullit XVI.

Fakti përdoret ndonjëherë si sinonim me të vërtetën, si diçka i dallueshëm nga mendimet, gënjeshtrat ose çështjet e shijes. Ky përdorim gjendet në fraza të tilla si, “Është fakt se kupa është blu” ose “Çështje e faktit”, dhe “…   jo histori, as fakt, por imagjinatë “. Regjisori Werner Herzog bën dallimin midis tyre, duke pretenduar se “Fakti krijon norma, dhe ndriçim të së vërtetës”.

Fakti tregon gjithashtu një çështje në diskutim që konsiderohet e vërtetë ose e saktë, për të theksuar një pikë ose provuar një çështje të diskutueshme; (p.sh. “…   fakti i çështjes është. . . ” ).

Në filozofi

Në filozofi, koncepti i faktit shqyrtohet sidomos në epistemologji dhe ontologji. Pyetjet e objektivitetit dhe të vërtetës janë të lidhura ngushtë me pyetjet e faktit. Një “fakt” mund të përkufizohet si diçka që është rast – d.m.th., një gjendje e punëve .

Në shkencë

Në shkencë, një fakt është një vëzhgim ose matje e kujdesshme e përsëritshme (me anë të eksperimentimit ose mjeteve të tjera), i quajtur edhe provë empirike. Faktet janë elemente thelbësore për ndërtimin e teorive shkencore. Forma të ndryshme të vëzhgimit dhe matjes çojnë në pyetje themelore në lidhje me metodën shkencore, qëllimin dhe vlefshmërinë e arsyetimit shkencor .

Në kuptimin më themelor, një fakt shkencor është një vëzhgim objektiv dhe i verifikueshëm, në kontrast me një hipotezë ose teori, e cila ka për qëllim shpjegimin ose interpretimin e fakteve.

Studiues të ndryshëm kanë ofruar përmirësime të konsiderueshme në këtë formulim bazë. Shkencëtarët janë të kujdesshëm të bëjnë dallimin midis: 1) gjendjeve të punëve në botën e jashtme dhe 2) pohimeve të fakteve që mund të konsiderohen të rëndësishme në analizën shkencore. Termi në filozofinë e shkencës përdoret në të dy kuptimet.

Në metodologji

Në metodologji përveç hulumtimit themelor të natyrës së faktit shkencor, mbeten konsideratat praktike dhe shoqërore se si hetohet, themelohet dhe vërtetohet fakti përmes zbatimit të duhur të metodës shkencore. Faktet shkencore përgjithësisht besohen të pavarura nga vëzhguesi: pavarësisht se kush kryen një eksperiment shkencor, të gjithë vëzhguesit bien dakord për rezultatin. Përveç këtyre konsideratave, ekzistojnë masat sociale dhe institucionale, siç janë rishikimi dhe akreditimi i kolegëve, që synojnë të promovojnë saktësinë faktike (ndër interesat e tjera) në studimin shkencor.

Në histori

Një klishe retorike e zakonshme shprehet, “Historia është shkruar nga fituesit“. Kjo frazë sugjeron por nuk shqyrton përdorimin e fakteve në shkrimin e historisë.

Në jurisprudencë

Në juridiksionet e ligjit më të zakonshëm, koncepti i përgjithshëm dhe analiza e fakteve pasqyrojnë parimet themelore të jurisprudencës, gjë që mbështetet nga disa standarde të përcaktuara mirë. Çështjet faktike kanë përkufizime të ndryshme zyrtare nën juridiksione të së drejtës së zakonshme.