Animizmi (nga Latin: [anima] “frymë, shpirt, jetë“) është besimi që objektet, vendet dhe të gjitha krijesat posedojnë një thelb të veçantë shpirtëror. Potencialisht, animizmi i percepton të gjitha gjërat – kafshët, bimët, shkëmbinjtë, lumenjtë, sistemet e motit, punimet njerëzore dhe ndoshta edhe fjalët – si të animuara dhe të gjalla. Animizmi përdoret në antropologjinë e fesë si një term për sistemin e besimit të shumë popujve indigjenë, veçanërisht në kontrast me zhvillimet më të fundit të feve të organizuara. 

Përmbledhje

Megjithëse secila kulturë ka mitologji dhe rituale të ndryshme, thuhet se “animizmi” përshkruan fillin më të zakonshëm dhe themelor të perspektivave “shpirtërore” ose “mbinatyrale” të popujve indigjenë. Perspektiva animiste është aq e mbajtur dhe e pandarë për shumicën e popujve indigjenë, saqë ata shpesh nuk kanë as ndonjë fjalë në gjuhët e tyre që korrespondon me “animizmin” (ose edhe “fenë”); termi është një konstruksion antropologjik.

Kryesisht për shkak të mospërputhjeve të tilla etnolinguistike dhe kulturore, opinioni ka ndryshuar lidhur me atë nëse animizmi i referohet një mënyre stërgjyshore të përvojës së zakonshme për popujt autoktonë në mbarë botën, apo një feje të plotë. Përkufizimi i animizmit aktualisht i pranuar u zhvillua vetëm në fund të shekullit XIX (1871) nga Sir Edward Tylor, i cili e krijoi atë si “një nga konceptet më të hershme të antropologjisë, nëse jo edhe i pari”.

Animizmi përfshin besimet se të gjitha fenomenet materiale kanë agjenci, se nuk ekziston ndonjë dallim i fortë dhe i shpejtë midis botës shpirtërore dhe fizike (ose materiale) dhe se fryma, shpirti ose ndjeshmëria ekziston jo vetëm tek njerëzit, por edhe te kafshët, bimët, shkëmbinjët, veçoritë gjeografike siç janë malet ose lumenjtë ose entitetet e tjera të mjedisit natyror: shpirtërat ujorë, hyjnitë vegjetative, shpirtërat e pemëve,. . . . Animizmi mund t’ia atribojë më tej një forcë jetësore koncepteve abstrakte siç janë fjalët, emrat e vërtetë ose metaforat në mitologji. Disa anëtarë të botës jofisnore e konsiderojnë veten animistë (si p.sh. Daniel Quinn,Lawson Oyekan ashtu si edhe shumë paganë bashkëkohorë).